Wat?   Interview met Meriam Ching Yong
Waar?   basisschool De Kameleon
Wanneer?   2 november 2011

Op basisschool de Kameleon worden we ontvangen door Meriam Ching Yong, een opgewekte dame die ons enthousiast vertelt wat haar binding is met Carnisse en Charlois. Meriam is actief binnen basisschool De Kameleon. Ze neemt namelijk zitting in de Oudercommissie, is actief in de schoolse opvang, haar kind zit hier op school en ze loopt hier vanuit haar opleiding SPW stage.

Meriam is 28 jaar geleden in Charlois komen wonen. Ze is hier opgegroeid en heeft als kleine meid op de Wilhelminaschool (Oud-Charlois) tot de huidige moeder die ze nu is alles in Charlois zien veranderen. Juist door deze geschiedenis van Charlois en haar persoonlijke geschiedenis daarin is ze zeer gehecht aan Charlois en noemt het haar thuis. Ze wil hier graag blijven, net als heel veel andere mensen in haar omgeving.  Ze deelt de analyse van Carnisse als een doorstroomwijk dan ook niet. Er is volgens haar namelijk een grote harde kern die blijft.

Terugkijkend op de afgelopen 28 jaar stelt Meriam dat: “Charlois niet meer is wat het was, maar dat het dit wel weer kan worden”. Er heeft namelijk een grote verschuiving plaatsgevonden in Charlois. Eerder bestond er een grote sociale controle, men kwam bij elkaar thuis over de vloer. Toch ziet ze hier wel een positieve verschuiving in. Men groet elkaar wel vaker, ondanks dat dit een moeizaam proces is. Je moet elkaar leren kennen en dat begint met een simpele ‘hallo’. Het duurt voor velen even om die stap te maken.

Haar grootste ergernis is het vuilnis op straat. Daar zie je namelijk gelijk aan of een wijk verpauperd is of niet. Dat is heel symbolisch. Het vuilnis is overigens vooral van bedrijven en ondernemers. Ook valt haar op dat er heel veel instellingen in de wijk actief zijn, waartussen weinig afstemming plaatsvindt. Juist omdat iedereen vaak weer wat voor zichzelf organiseert, kan Charlois wel met minder instellingen denkt ze. De instellingen zijn bovenal weinig kritisch en zouden de lat wat hoger mogen leggen. Tevens is het verwachtingspatroon bij de instellingen laag. Je moet mensen volgens haar namelijk uitdagen. Vaak zijn instellingen al tevreden met 10 mensen op een bijeenkomst. Je moet bovendien niet steeds hetzelfde blijven doen en dan zeggen dat het niet lukt om mensen te bereiken. Vergeet niet voor wie je het doet! Voor de wijk en voor de bewoners.

Over de toekomst is Meriam positief. Als verbeterpunten ziet ze investeringen in de buitenkant (straten, gevels, vuilnis op straat, e.d.). De buitenkant is heel belangrijk, want dat is wat je ziet. Als je niet in de buitenkant investeert, willen mensen namelijk weg uit de wijk. Mensen moeten het gevoel krijgen van ‘dit is mijn wijk’. Ook kinderen moeten weer veilig op straat kunnen spelen. De school ziet ze hierin als een verbindende factor. Het sluiten van allerlei voorzieningen in Carnisse ziet ze echter niet als een stap in de goede richting. Wat haar wel positief stemt is het multiculturele karakter van Carnisse. Neem bijvoorbeeld de diversiteit op De Kameleon. Daar wordt door de kinderen onderling zo positief mee omgegaan. Sterker nog, het speelt bij de kinderen geeneens (ze vragen alleen aan elkaar welke taal hij of zij spreekt). Maar ook als iemand achter je loopt op straat en degene iets zegt in een vreemde taal, vindt ze dat mooi want dan weet je niet wat hij of zij zegt. Dat maakt het levendig en verrassend.

Kom in contact met Meriam via: meriam1978@gmail.com